Zeynep...
Zeynep
Her kaybolup gidiþte daðlarýn ardýnda gün,
Yine seni hatýrlar, dalar gider gözlerim.
Oysa hayalimizdi, bir yaz gününde düðün,
Ne yeminler etmiþtik, o günleri özlerim.
Bir gün çýnar altýnda, elimizdeki karlar,
Yüzlerimize doðru damla damla erirken ,
Bizim yeminimize þahitti gökler yerler,
Yazýlýdýr aðaçta, lütfedip de bir görsen.
Býrakýrým kendimi, alýp giderler beni,
Sen kokulu yerlere þu sarhoþ ayaklarým.
Sensiz hayat böyle ki, kalp unutmuyor dünü,
Gem vuramam dilime, ismini sayýklarým.
Zeynebim! Elâ gözlüm! Deniz gibi dalgalým,
Daðlar gibi gururlu, yaðmur gibi aðlardýn.
Sanki hiç unutur mu seni seven bu zalým!
Gülleri ay yüzünle kýskandýran bir yârdin.
20.12.2017
Mcio
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.