Adýný söyleyen herkese zehir kusuyorum Sus oluyorum öylesine kalýyorum da Bir ben diyemiyorum Kapýlar kapanýyor üzerime Mazgallardan taþýyor yaðmayan yaðmurlar Öylesine bir uçurum beliriyor gözümde Menfezi þaþmýþ bir Anka gibi dolanýyorum gökyüzünde
Kimi görüyorum bu karþýmdaki suret kimin yüzü Aðustos birikiyor ellerime Eylül de gelecek Durduðum zamanýn hüznü daha çok Sonbahar hýzlanýyor böyle düþününce Tüm kaybolmuþlar gözümden düþüyor göle
Ve göller nehirlere
Aþkýn kuraklýðý da kurutuyor içimi Yaþam sevincim duruyor çatlamýþ toprakta Bitmiþ sözcüklerle Baþlamasý imkânsýz kelimelerle Parmak uçlarým uyuþuyor heyecanlýyým Yaþam hücrelerim dinleniyor sen ruhumdan geçince Ve deli rüzgârlar dinleniyor bedenimde Yine de uðramýyor adýn dilime Dilim dilim doðranýyor yalnýzlýðým þu rutubetli gecede
Ve sen karþýndan geçen bir yabancý ol Her gece bu saatlerde elinde karamsarlýðýn Þu karþýdaki bahçede kaybol Ve ben her gece gözyaþýmla geleyim Orkideler diktim Yamaçlar belirledim Anka’yý bekledim Karþýdaki bahçede bekle Gideceðiz adýný bilmesem de Burada kalýr kimsesizlik bütün gecelerce
Sosyal Medyada Paylaşın:
faslı düş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.