Bir sevda ki gören göze düþman
Sahiplenmiþ yârine
Uçan kuþa heveslenmiþ,
Varýp gitmek dilemiþ yad ellere…
Düþmüþ yola da
Varmak için menzile
Bükülekalmýþ bir harabede…
Ne derman kalmýþ dizde,
Ne güç kalmýþ gönülde de
“Vazgeçmek yok.” deyip düþmüþ yola.
Daðlar yol vermez,
Nehirler taþar,
Rüzgar fýrtýna olur,
Gözyaþý yaðmura karýþýr…
Ýnsanoðlu acýmasýz,
Sevdalýya kurt, kuþ düþman…
Uyur bir aðacýn altýnda
Açamaz gözünü,
Kovmaya çalýþýr kapkara kuþu
Kanlara karýþýr gözyaþlarý…
"Ya nasip.” der düþer dört büklüm yoluna.
Toprak acýmaz ayaklarýna,
Taþlar çekilmez yolundan.
Görmeyen göze yetmez ki eller.
Düþmemek için çabalarken
“Rabbim düþürme el diline.” der sessizce.
Duyulan sesler güç verir gücüne de
Rüzgar, yârinin ten kokusunu
Gizliden gizliye yüreðine üfler.
“Ha gayret.”deyip güç alýr sevdiðinden…
Aþýlmaz çileler de aþýlýr,
Geçilmez yollar da geçilir...
Yâr bucaðýna varýp
Çöker hanesinin gölgesine…
Duyar sesinini sevda malikinin,
Þükreder Rabbine,
Duaya durur gözyaþlarýyla…
Yaklaþan ayak sesi yârini getirirken
Görememenin acýsýný unutup
Bekler heyecanla kollar tetikte…
Yanýndan geçerken gönül eri,
Unutup da sevip sardýðýný
“Ömrüne kattým ömrümü.” dediðini,
Tanýmayýp da okþadýðý yüzü,
Göremeyince kahve gözlerin sevdasýný,
“Þu kadýncaðýza bir ekmek verin.” deyip
Geçer gider hanesine,
Geride býraktýðý yüreðe basýp!
13.08.2008 11:07
SERAP HOCA