Benim, Yüreðimin çekirdeði alev alev Volkan olmuþ yanarken Sizin Bana dair tutarsýzlýðýnýz, Ahhh......, bir de "El alem ne der?" de ki korkaklýðýnýz la Buz tutturdunuz, dondurdunuz Aþk’a dair umudumu! Anladý ki bu sersem göynüm; Ne sevginizi sakladýðým sol yanýma, Ne de dört yönüme Yaren olmanýzý beklememeliyim artýk, Gelmeyiniz sultaným! Bitmeyen Belirsizliðin müddet’i iþkencelerinde; Geceleri Bir türlü kurumayan Islak gözlerime, Lime lime burdurduðunuz, Hasretimin Göz kamaþtýran rengini Kanýmýn ahengini bile soldurduðunuz Bu yorðun ve küskün yüreðe.. Reel varlýðýnýzda ki Soyut yokluðunuz du; Bir kara delik gibi Hep hissettiren Cehennemi bir boþluðu.. Yokluðunuzun girdabý oluk oluk Sitem þiirleri olup aktý her gece Böyle böyle doldunuz Çaresizlik okyanusuma.. Ýþte SÝZLER Anýlarýmda deðil belki Ama Mutluluk beklentilerimde, Müjðanýmýn Tuzlu izlerinde kuruyup Soldunuz.. Ol hakikat Bundandýr ki; Eksikliðinizin aðýrlýðýnda Bir tüy kadar hafif Bir o kadar da "ÇOK" oldunuz!! 10:EKÝM:2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.