Demlensin çay. Buðu Buðu Üstünde tütsün huzur. Sen, Cümle güzelliðinle, Karþýmda öylece dur. Çay içtiðin bardakla, Dudaðýnda kalayým. Elinde çay kaþýðý, Dudaklarýnsa þeker; Çay kokulu ýslak dudaklarýný, Þeker gibi sorayým. Seni çaydan da öte, Sinemdeki ateþte, Gül gibi damýtayým. Bu da yetmez diyorsan! Aþk azýðýma katýk, Avucumda sýcaklýk, Damaðýmda burukluk, Yaþadýðým mutluluk; Alýp Verdiðim Soluk, Ýçimde can Sayayým. Çayýma karýþtýrýp, Yudum Yudum Tadayým. Ankara,12.08.2008 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.