Kesilir ömrümüzün sesi dolunca vâde, Ölüm, yeni doðuþun ses veren bir sesidir. Ten girince topraða, olur ruhlar azâde, Ölüm, yaþamak için bir su, ekmek gibidir. . Dalýp sýrlý âleme belki fayda bularak, O gözleri sürmeli ruha peydâ olarak, Bir gönül tezgahýnda piþip aþkla yanarak, Ölüm, gizli perdeden sanki geçmek gibidir. . Ýnsan yaktý canýmý, O’ndan gayrý dostum yok, Kin güdüp ona buna diklenecek kastým yok, Nem kalýr þu dünya da, býrakacak postum yok. Ölüm, yeni hayata kumaþ biçmek gibidir. . Þerbet gibi içerek son ölümün tadýný, Unuturuz yalancý þu dünyanýn adýný. Terk ederek kýymetsiz insanlýðýn tahtýný, Ölüm, sonsuz yaþama koþup, göçmek gibidir. . Belki korlu ateþe atýlarak yanmaktýr, Bedensiz âlemlerde asýlarak kalmaktýr, Ýrem’in aþk baðýnda belki aþka banmaktýr, Ölüm, hayat suyundan yanýp içmek gibidir. . Allah Âzze ve Celle, ölüm kâfire yaman, Hâkikat inanmaktýr; insana gerek Ýmân. Biter bize bahâne son gün geldiði zaman, Ölüm, varlýða emek, belki sevmek gibidir. .. Ne kadar kaçsan ondan, ölüm bir alýn yazýn, Bir veda ile biter kimbilir bütün sýzýn (?) Alemlerden aleme doðar elbet yýldýzýn, Ölüm, bir ser’den sýrra sanki ermek gibidir. ............ Ali Urgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Urgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.