Gönül vermez idim güzele, meye; Aþk uðrunda iman tazelemeye. Göklerden mi inip geldin, nerdeydin? Sanki Tanrý katýnda bir yerdeydin. Sevda yeli deðil bir borandýr bu! Seninle var oldu ömrümün kutbu. Hayalde, gerçekte hep seni gördüm, Her gecemde mihrâbýna yüz sürdüm.
Kaderimde senin adýn var benim. Teslim oldum, gel ufkumu sar benim. Kurtulamam yoksa bitmez azaptan, Sen olmadan bütün dünyâm dar benim.
Senin hatrýn, þu dünyâyý döndürür, O gözyaþýn cehennemi söndürür. Güzellikler senden almýþ ilhâmý, Aþkýnýn kemendi hep süründürür.
Þimdi senden uzaklara düþeli; Görünmedi hâlim asla neþeli. Güneþ açmaz, zaman sensiz akamaz; Yaðmur yaðmaz, þimþekler de çakamaz. Ben baþýmdan hiç atamam derdimi, Ben bana da anlatamam derdimi. Saklarým herkesten bir söz gelmesin, Sana gelen yolu kimse çelmesin.
Ben ne baþ eðdim ne de boyun büktüm; Ancak senin huzurunda diz çöktüm. Varým, yoðum, her þeyim, her bir zerrem Senin olsun, ben kalbimi de söktüm.
Getireyim yüz bin kere þehâdet; Yandýr aþkla bu kulunu, sen þâd et. Yeter ki bu ateþ kül etsin beni, Tanrým beni cehennemden âzâd et!
Elbet senin görkemini kýskandý; Cihângir Timur’un o Semerkand’ý. Gökteki ay, senden parlak bakamaz; Güneþ, teni senin kadar yakamaz. Sana bakmak bile bir ibâdettir, Bu hasreti çekmek de saâdettir. Olmasa ne bundan zararým, kârým? Suçu sevmek olan bir günahkârým! Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Gezer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.