Kaybettim ben!seni Hayallerimi,umutlarýmý Seni gördüðüm her aný, rüyalarýmý... Ýçinde sen olan yüreðimi kaybettim “Kaybetmek”en çok bu kelimeden korkardým Artýk korkmuyorum Kaybedecek bir þeyim yok biliyorum… Seni kaybetmiþken ne korkutabilirki beni, Ebedi sonsuzluk Hani derler ya seven katlanýr Katlanamadým sensizliðe Yaþayamadým ellerini tutmadan Tenininin sýcaklýðýný hissetmeden Duydum ki birini bulmuþsun Korkutuðu baþýma getirdin Oysa biliyordum ne zaman korksam O korktuðum baþýma gelirdi,geldi de Ne kadar kaçtýysam korkularýmdan Kaybetme korkusu nakýþ nakýþ iþlenmiþti yüreðime Korkularýmýn gerçekleþme vakti geldi galiba Meðer çoktan kesilmiþ cezam Hayatýmýn en büyük cezasý Bi ömür müebbetmiþ sensizliðe Düþtü ellerim iki yanýma Kulak vermedin sözlerime Boþunamý bu haykýrýþlarým Belki bir gün piþmanlýðýmý duyacaksýn Ama o zaman bu þehri terk etmiþ olacaðým Üzülürmüsün bilmem Senden isteðim iki þeyi unutma Sana yazdýðým þiirlerin gerçekliðini Diðeri,geçirdiðimiz o günü Sensizlik sonum olsun Bedenim topraðýn ruhun da Sana son sözüm olsun ELVEDA 🐋🐋🐋🐋 Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.