Gölgesi kendinden uzundu bacaklarýnýn, Umudu kýsa ömrü bilinmez. Þiir kokuyordu yine kaldýrýmlar... Huzursuzdu mevsim, bir yaðsa kýsalacaktý tüm yalnýzlýklar. Çoðul bir zamansýzlýktý an... Kalabalýk bir yokluk. Eve gitmeliydi, Çiçekler sulanmalý, kahveler demlenmeliydi. Gölgeler uzadýysa zaman dardý çünkü. Zaman dar... Çökerdi az sonra uzun serin bir gece. Susardý þehir, Ýçimde geveze kaldýrýmlar...
07.10.21 A’s
Sosyal Medyada Paylaşın:
asumann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.