Küskün

Sanki ay deðil yýl deðil asýrlar oldu.
Kalemim suskun.
Dilim suskun.
Yüreðim küskün.
Ellerim bir hayli yorgun.
Harcýyor beni, içimde büyüdükçe büyüyen,
dallanýp budaklanan, korkular.
Sýnýrý yok koynumda çaresizliðimin.
Ben beþerim.
Ben þaþarým.
Ben sonuçta Ýnsaným diye,
teselli edemiyorum.
Ne zihnimi ne kendimi.
Her zerremin alarmý açýk.
Ýðne deliðine sýkýþmýþ kalbim.
Çarpýyor delicesine ve ölürcesine.
Korkuyorum.
Yok olmak görünmez olmak,
Ýstiyorum çoðu zaman.
Varlýðýmý hiçe saymak, mesela senin gibi.
Aldýðým nefesi vermeyi, unutmak istiyorum.
Üstüste yýðdýgým küskünlüðüme,
senide ekledim oksijen.
Gereksiz geliyorsun çoðunlukta.
Kendimi çok özlüyorum, bu aralar.
O deli cesaretimi.
Laf anlamaz, asiliðimi.
O dimdik gururlu duruþumu.
Aþktan uzak beni özlüyorum.

19.09.2021
Cangül
Gülten Cantekin.B.
Sosyal Medyada Paylaşın: