Çiçekler açtý kuþ kanadýnda
taþ yeþerdi cansýz toprakta
duvarlar dile geldi zamana
meðer hep sonbahar kanadýmda
Gün doðdu kara taþ kuyuda
yýldýzlar seyreyledi gün batýmýnda
ýsýndý denizler kara kýþ ortasýnda
meðer hep sonbahar kanadýmda
Bilmedim saçlarým sore ana
Aylardan yaz kar yaðdý Tatvan’a
umudun dallarý kýrýldý yarýna
soldu çocuk gülüþlerim havada
meðer hep sonbahar kanadýmda
Bilmedim saçlarým sore ana
Zemheride ekin ekilmiyor topraða
hasatlar kurudu baba ocaðýnda
sevdam kavruldu saç tavada
çoçukluðumun gülüþü kalsýn yarýna
Bilmedim saçlarým sore ana
Rüzgârlý bir akþamda vuruldum
ölmedim, çiçekler kurudu aþka
Yine gözlerim yeþil gönül mavi adýna
Bugün pazar ana
Gizem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.