Her halinde halim var.

Korkularýmý tutuyorum avuçlarýmda..
Beni uyaran o sese kulak kabartiyorum.
Sen diyorum
Hayatýn savaþ meydanýnda çýglýklarým yükselirken,
Ben korkularýmla yüzleþiyorum.
Sabah umut ile doðan güneþe merhaba derken, gün batýmý kýzýl yangýnlar gibi sarýyor yanlýzlýk.
Hani her gece keskin býçak gibi bilelediðim inancým kalkaným,ve umudum eldeki asaletince ýþýldayan kýlýç misali..
Hinlikleri ile kuyularda dolaþýrken þeytan.
Gözlerim yüreðim seni arar..
Bazen kimsesiz bir çocuk,
Bazen bakýma muhtaç bir yaþlý gibi dilenirim sevdanýn kapýsýnda..
Ve pejmürde....
Yada ne bileyim deli bir rüzgar ile Yarýþýyor ayaklarým.
Hani ellerini bastýðýn kalbim var ya sorma halini daðlarý delen Ferhat sanki, ya damarlarýndaki gül benzli kýzýl kana ne demeli bilmiyorum sanki çölleri dolasan Mecnun misali...
Namerde baþ eðmeyen asi baþýma ne demeliyim bilmemki.kah akýl bilim kah divane yollarda ser sefil....
Yunus ne yaman deyi vermiþ bir ben var benden içeri..
Ben ne bana nede sana kaldým.. bir damla su ile katýldý beden harcýn çamur balçýk deðil özüm insan...
Bak avuçlarýmda ki ve Avuçlarýndaki o toprak benim iþte...
Þiir Kamil uci
Fotoðraf Hamza Koldamca
Sosyal Medyada Paylaşın: