Kalbimde hissettim seni bu gece Sevda sunarken,aþký görüp tattým inceden Damarlarým uyuþur bedenim vurulurken zincire Yokluðun beni her gün durmaksýzýn linç eder
Etrafýnda dolanan insanlar yalandýr Uðruna can vermeye hazýr,bir ben gerçeðim Aklým ile birlikte seni kaçýrmak üzereyim topla çeyizini Hasretinden kuruyan çöllerim þimdi yaþ denizidir
Karanlýk odada ýþýldayan bir aþk gibiydin Þimdi kalbin içinde ne aþk var,ne ýþýk Etrafýnda insanlar döner dolaþýrda Biri bile uðrayamaz o kalbe Ne yazýktýr ki sessizlik gibidir yalnýzlýk..
Kaçarken kendimden nasýl olur sana gel demek ? Eðri büðrü dikenli,uzak yollardan Simaný göstermez mi þu soðuk yüzlü pencerem? Kalbin bir mezar,öldüm ben orda Sen yolla bir çelenk,bir demet karanfil
Ben karanlýðýn eseriyim Sen aydýnlýktayken nasýl olur sana gel demek? Yüreðimi zincire vurmuþum,çaresiz aþk için Dalýp gitmiþim sevdanýn derin uykusuna Kalbim yaralanmýþ her gün kanýyor 🐋🐋🐋🐋
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.