kaygý duymuyorum olacaklardan bir beklentim yok hayattan çaresizliðin prangalarý perçinlenmiþ ayaklarýma sürüyorum ayaklarýmý yoksa ayaklarým mý beni sürüyor anlamýyorum ne hoþmuþ sorumsuzluk denen þey üzülmüyor insan olanlara olmayanlara kendine bile üzülemiyorsun aðlayamýyorsun mesela kabulleniþin ýssýz sokaklarýnda yalnýzlýðý adýmlýyorsun acý çekmiyorsun gecenin vicdanýna ömrünü emanet ediyorsun dokunmuyor ömrüne sessizce seni izliyor uzakta çekingen bir sokak lambasý tir tir titriyor aldýrýþ etmiyorsun gidiyorsun gittiðin yol belli deðil döneyim diyorsun döneceðin yer belli deðil
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafamuhip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.