Yüreðimde kelepçe Aþkýna tutukluyum Her gece üzülüyorum Karanlýkta kalýyorum Aydýnlýða hasretim Senden uzakta Yaþamak istemiyorum
Zamaný yok Sayýlý günler de deðil Ellerinden, gözlerinden Dudaklarýndan, nefesinden Uzakta yaþamak istemiyorum Güneþ yüzü görmeyen ranzamda Oltamý attýðým odamda Aydýnlýk arýyorum Nemli duvarlara resmini çiziyorum Özlem duyuyorum Biraz uzak kalsam Ýsyankarým,acýyor yüreðim Gözyaþlarým akýyor Boðuluyorum yalnýzlýktan Bir solukluk umut veriyor aþkýn Ona tutunuyorum
Ben senden uzakta Adam gibi yaþayamýyorum Burasý dört duvar arasý Buda bahtýmýn karasý Karanlýk sevgilim burasý Ýçimde kanayan yarasýn Güneþ kavursa bile bedenimi Aydýnlanmýyor Aydýnlanmayacak biliyorum Uzakta deniz fenerinin soluk ýþýðý gibi Seni görüyorum Güneþ deðil karanlýk burasý Ben sende aydýnlanýyorum.. 🐋🐋🐋🐋
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.