Þahsiyetleri öðrendikçe, insanlarý tanýdýkça çürürmüþ bu bedenlerimiz. Geride kalanlara baktýkça zamaný deðiþtirmek istiyoruz. O kadar yorgunuz ki, bu zamanýn ne zaman biteceðini, neleri getireceðini bekliyoruz ve özlüyoruz. Bazen, yüzümüze bir avuç su vurarak yok olmak istiyoruz. Kader oyunlarý bir tarafa, biz neden üzülüyoruz? Çok kapýlýyoruz ve bazen bilinçsizce kendimizi boðuyoruz. Biz sevdikçe, özledikçe, deðiþtikçe deðerlerimizi bayatlatýyoruz. Geriye bakmak için bir ara kapý býrakýyoruz, ölürken neden kapýyý kendimiz kapatýyoruz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilal Kahraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.