MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İnsanlar
Bilal Kahraman

İnsanlar



Ben insanlara iyi geldikçe,
Ýnsanlar benden kaçýyor.
Ben bir insaný sevdikçe,
Ýnsan beni benden alýyor.

Halbuki insan gibi yaklaþtým,
Ýçimdeki hasedimle savaþtým,
Bende insaným, bende taþtým.
Ben yine sabýr diyerek yaklaþtým.

Bir insaný seversen
Çýkarsýz, sen ezilirsin.
Bir insaný üzersen
Sebepsiz, sen vicdansýzsýn.

Ýnsan insan ol!
Sen "ne garip hayat" diyenlerin
Hayatýndasýn.
Þimdiki aklým olsaydýlarla
Çürümesin ömrün.
Sen bir daha yaratýlmayacaksýn.

Ýnsan ayaklarýn taþa deðecek,
Sevenlerin toprak atacak,
Belki aðlayanýn bile olmayacak,
Dünyada yaptýðýn neye deðecek?

Dünyada en büyük acý aþk.
Bu acý piþmanlýkla yeþerir.
Ýnsanda sulanýr, yeþerir
Amma Velakin insan deðiþir.

Ýnsan insan olamadý,
Ýnsan insanýn kurdu,
Ýnsan hiç doymadý,
Ýnsan akýllanmadý.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.