Kelepçesini parçalamış zümrüdü ankayım ben.

"Rüzgarlar benim,
Kelepçesini parçalamýþ zümrüdü ankayým ben.
Gök yüzünün her rengi benim.
Gri, sarý, kýrmýzý ve gök mavisi benim.
Yaðmurda benim, çiðde, karda...
Ne çok yandým,
Her defasýnda küllerimden yeniden var oldum.
Devler, periler, cadýlar, masallarda bildiðiniz bütün kötüler,
Ellerinden ne geldiyse yaptýlar,
Binlerce kez öldüm.
Ölüm bir kere deðil miydi hani,
Neden ben,
Tekrar, tekrar ve tekrar sonsuz bir döngüde kendimi buldum.
Yükselmeyi öðrendim kanatsýz.
Düþmeden ölmeyi.
Düþünceden azad oldum,
Her yer karardý bir an,
Ve her yer bir anda ýsýsýz alev.
Ve yine yeniden ben.
Hoþgeldin rüzgarlarýn arkadaþý,
Hoþgeldin güneþin oðlu.
Yine çok acýdý deðil mi canýn,
Olsun.
Geçti artýk bak,
Yerinde yýldýzlarýn.
Göðün çocuklarý aldýlar bir bir yerlerini karþýnda.
Bir ömürlük ýþýk sana,
Artýk kaç nefesi sýðdýrýrsan zamanýna.
Rüzgarlar senin,
Göðün her rengide.
Kapat gözlerini aç kalbini,
Seni çaðýran sesi iþitiyormusun?
Gazeteci Yazar ’’Tankutalp Altunsoy’’
Sosyal Medyada Paylaşın: