Nice baharlarý devirdim Solan menekþeler dirilmedi Ne kadar mor renkli güller varsa Elvedasýz öldüler...
Ne emekler verdim o cana Gözyaþlarýmla suladým öz topraðýný Her sabah okþadým Günbatýmlarýnda hayaller kurdum Beþ vakit okunan ezanlarda Gök Tengri’ye kalktý dualarým Yaðmurlar altýnda bekledim Sýrýlsýklam ýslandým geceler boyu
Nafile bekleyiþler sürerken Hülyalý mevsimler yanýp kül oldu Umudum, kanadým kýrýldý Kalbimde derin yaralar býraktý Kýyametim koptu sanýrken Ayazlarým dindi Kuþ cývýltýlarýnda hayat buldum..
Cemreler topraða düþende Gözlerimde Fýrat’ýn sancýlý akýþlarý Topraðýma düþürdü siyah gül fidaný Bahtým denizlerde mavileþti Martýlar þarkýlarla coþtu Mavi güller açtý en karanlýk hücremde Ufkumdan güneþ doðdu Karanlýk sokaðýmdan bir aybala geçti Yaralý gönlümde güller açtý Yürek sadýk bir yâre kavuþtu Solan bir bahardan Sadece acý tatlý hatýralar kaldý!..
Zafer Direniþ ...
Bir Garip Þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.