KALMAMIŞ

Þöyle seyreyleyim, alemi dedim.
Sevgiden saygýdan, eser kalmamýþ.
Þöyle bir hal hatýr, sorayým dedim.
Ýnsanlarda duygudan, eser kalmamýþ.

Ne eþ, ne dost, nede akraba.
Deþtikce bir, bir kanýyor yara.
Garibi, yoksulu, düþmüþler dara.
Halýný, hatýrýný, soran kalmamýþ.

Kýz anadan, oðul babadan ayrý.
Yalanlar sýralý, kalmadý doðru.
Genci, yaþlýsý, þaþýrmýþ yolu.
Hakký, hakikati, bilen kalmamýþ.

Ahlak rafa kalkmýþ, edep unutulmuþ.
Her taraf çirkefle, küfürle dolmuþ.
Güller açmadan, dalýnda solmuþ.
Hatýrý, gönül’ ü, bilen kalmamýþ.

Herkes menfaat, çýkar peþinde.
Zengin sefada, garip ekmek peþinde.
Çöplerde aþ arar, çocuk yaþýnda.
Yoksulu, fakiri, gören kalmamýþ.

Titreyip Hakka, yönelmek lazým.
Aðaya, paþaya, benim bu sözüm.
Öteyi düþünüp, Mevla’ ya dönün.
Kaybetmiþ kendini, bulan kalmamýþ.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.




Sosyal Medyada Paylaşın: