dalgalý deniz mevsimi
yol alýyorum hayal aleminde ki suretlere
sönen ýþýklarýn üstünü örten perde
duygulara dönüþüp anlam kazanýyor
zaman içinde öyle zamanlara baðlanýyorum
diriliyor yenilgiye uðramýþ kalp
umutlu sabahlarýn fecrine þebnem diye
imkan sunuyor
geçmiþ iþtiyakýma
her dem insiyakýma
sayýlarca ,yýllarca
tene bahþedilen ikramlar iniyor
yýldýz yýldýz aydýnlanan “elif” lerdeyim
*
þimdi yamaçlara parçalanmýþ yaðmurlar düþüyor
yediverenler dað baþlarýna fýrtýnalar savuruyor
asma dallarýna sürgün uç cenahlardan
hep yapraklar düþüyor
su ile balçýk arasýnda
yas tutuyor günahlarým
ahir zamana dek ufku nurlanmýþ
tenhalara akýyor he zerrem
sýrlar denizinde
kim düþlüyor hasret kokulu uykularý
kim büyütüyor amansýz tutkularý
yerde ve gökte
kim varým diyor bilmem
nefsin tasallutunda
kim benim diyor, duymam
sema katlarýndan atýlan “ba”lardayým
*
yaðmur düþüyor aklýma tane tane
her dem sonsuzluðun eþiðine taþýnýyor
eðik bir erik dalý gibi
kara gecede bir “cim” yýrtýlýyor
öyle serin
öyle nazenin
hoyrat uðultularýn ortasýnda bir ince çýnlamayým
yýkýlýp gidiyor ayaðýmýn altýndan
baþýmýn üstündekilerden
sarýp sarmalanýyorum bin iltifat saðanaðý dokunuþuyla
heceler yumuþacýk kelimeler sýcacýk
iniyorum arzýn çoraðýna her pencereden
ne açým ne tok
ne azým ne çok
ne varým ne yok
ihsana uðramýþ barýnaklarda “hu”lardayým
*
sadece arzu ve istekleri tahrikle meþgulüm
rutin döngüsüne teslimim
idrak sýnýrlarý içinde sair ile münasebetim
öyle bir mahiyetin izleri üzerindeyim
selefler ve halefler birbiri ardýnca
zorba bir kuvvete karþý direniyorum
baþkaldýran vicdaný susturmak nafile
çýðlýksýz duvarlar göðsümü yumruklarken
eski fotoðraflarýn sarýsýyla ýslanýyorum
ne firakým
ne ziyan
ardýmdan peþisýra giden “sad” lardayým
*
sessiz vadilerini güneþin kavurduðu
kuraklýklarýnda topraðýn yarýldýðý
tüm çöllerin arafýnda bir tozum
desenler dokunuyor kafamýn içinde
henüz kalem hokkaya bandýrýlmadan
her defasýnda yeniden çukurlar doluyor
korku yok
ümit vermeden ümit yok
her yorgunluðun bitiminde
gözlerde büyüyor satýr satýr dualar
birbirine sevdalý
birbirinden sevdalý
kelimelerin çiçek çiçek yaðdýðý “kaf” lardayým
*
güz sancýlarýndan
ilmek ilmek büyüyen boþluklardan
denizler ak köpükleriyle “mim”ler getiriyor
derinleþmemiþ ýssýz maðaralarda
rüzgarlý tepelerde
gamda dövülmüþ hayaller kuruluyor
kalpte ezilmenin kaybediþiyle
ruhta daralmanýn þiddetiyle
yokuþsuz düzlüklerden savruluyorum
karýþýyorum
ötelere süzülen içimin yollarýna
hep bir geçmiþ demdemesi çýnlar sokaðýmda
yürürüm vakitsiz
beklerim yüreksiz
ya kal diyen bir ses
ya bekletilen bir umut
gizlice kývýlcýmlaþan “nun” lardayým
*
ya da itaat etmek
damarlara kendi hayatýný zerk ederek
ihtiramla secdeye kapanýp
ufkunda çýnlarken yegane günahlar yönergesi
ziyadeleþtiriyor istiflediklerimi
akla sýðamayacak kadar eylem
çeþitli fiiller dizisi
yýðýlýyor çoðalýyor
bereketleniyor nev-i hayat
her defasýnda aþkla tazelenen
ruhum ýþýl ýþýl
çiçeklerden bir çelenk
nereden geldiði bilinmeyen bir rüzgar þuuru
bahtýmýn karasýna vuruyor
hem gerçeðim hem düþüm
fikrim esir
duygum esir
idrakim esir
azar azar candan koparýlmýþ
parça parça boþluklara týkanmýþ
her þerrin bir hayra tekamül ettiði
ta uzaklarda …sönmeye yüz tutmuþ “vav”lardayým
redfer