Ey þaný,namý büyük istanbul Yýl bindokuzyüzyetmiþdört Sesizce geldim sana,sesizce çekip gideceðim O yýllar daha güzeldin,mutluydu insanlar Yaþadýðým ne varsa yanýmda götüreceðim Ben,sende öldüðümü çok iyi anladým Senin gecelerin çok karanlýk düðüm düðüm Çok yürüdüm gecelerinin ayazýnda Çaresiz,dermansýz kaldý ayaklarým Düz yollarýnda
Sen nasýl bir metropolsun Yere düþen gölgem bile beni yalnýz býrakýyor Sýrtýmda çantam içinde eþyalarým Mülteci oldum kendi vatanýmda Her tarafýn doldu"din kardeþlerimizle" Sahil boyunca oturup Yorgunluðumu dindirecek bir bank arýyorum Onu bile çok gördü bu þehir bana Soruyorum saraylým sana Ne kaldý ki vatsndaþýndan almak istediðin Her þeyimizi aldýn,çok þey varmiþ gibi Kalan son kalbi de benden çalmaya çalýþýyorsun
Çekilmiyor dertlerin þanlý,namlý ’’Ey Ýstanbul!’’ Bu gece de misafirim sende Çaldýn hayallerimi bu karanlýk sokaklarýnda Günün baþka,gecen baþka Sevilecek bir yanýn kalmadý senin Unutmaya çalýþacaðým sana dair herþeyi En son kimi yuttu bu boðazýn Hangi rüzgar indirdi yelkenlerini En son kim sevdi seni,deliler gibi? Sen karmaþýk kördüðüm Çözülmeden beni anlayamazsýn
Gideceðim,göz yaþlarým az olsada akacak Saçýma düþürdüðün aklarla Karadenize,yeþilýrmaða akmaya gideceðim Ýçimde büðüttüðüm tüm çiçekler sana kalsýn Dikenleri yüreðimde gideceðim Seni seviyorum demeye gücüm yetmedi Çaresizliðin bütün hýncýný gitmekle alýyorum Önceleri,benim için bir yýldýz gibiydin Beni bu kadar üzecek ne yaptým sana Sen hep olacaksýn bu evrende Ben fani olacaðým bir gün Yine de sana sevdiklerimi emanet ediyorum Elveda istanbul 🐋🐋🐋🐋 Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.