hastanýn ilacý moralse eðer
o bende neden ki hiç yok
neden içime balyoz bir yumruk gibi
o nankörün ters ve türs hareketleri
giriþte de çýkýyor
yoksa aslý bozuk bir fýtrata mý
denk geldim
neden ki benim düþündüðüme o hiç uymuyor
onun uygunsuz örf adet ile mimik ve hareketleri
üstüme bulaþýp da duruyor
her yaný kapkara olan bir tencere misali
oysaki ben
gönül demimde hiçbir usulsüzlük barýndýrmam ki
insan öz deðerini
kendin hýrsýna ve ihtirasýna feda etmesi ne denli doðrudur ki
kiþi huzuru bulmak için güvene odaklý olmalýdýr
bende ise hep þüpheler zihnimde cirit atýyor
kem gözleri bir ok gibi bedeni ise her yöne gizemli
iblisten türemiþ gibidir o iþe yaramaz
onda ikisi sisli sekizi kapkara bir karanlýk gizli
insanýn içi dýþý bir deðilse eðer ki öyle
nasýl ve neresinde gerçekler aranýr ki
hele ki ar ve hayanýn tek bir zerresi yok ise
bu bahtsýz gönlümü
külhan yetimi gibi yalnýz hissediyorum bu aralar
dönüp de duruyorum içimin de ta içinde
koca bir takdiri hak etmiyor da deðil yani
onca iblisi oyunlarý ile Oscar’ý bile alýr
durup duraksadýðý da yok ki
bin bir cürmü bulaþýp da duruyor alnýmýn ortasýna
üzülüþte de büzülüyorum avuç içi bir kaðýt gibi
gizeminin içindekiler uykularýmý kaçýrýyor
ve ruhumun aynasý kararýyor
zindan mahkumu gibiydim o karanlýk yüreðinde
vicdan yoksulu kadir kýymeti nasýl bilsin ki
hýrs dalgalarý ile kumsallarýmý aþýndýrdýkça
hissede biliyordum içinden bana kýs kýs güldüðünü
bir soðuk gönülde ben aþkýn ateþini ararken
kendi ateþimle kavruldum
kahpeliðin ne ve nasýl olduðunu bilmediðimden
ikinci baharýmý yaþamak isterken
kýþýnýn ayazýnda dondum
son cürmünde de onu bir çýrpýda da
gönül evimden söküp de atýverdim
geldiði çirkefine
çok uzun zaman oldu göz göze gelemediðimiz
nefretimin palaskasý çok mu çokta kötü sýkýyor belimi
tüm hevesim ve umutlarým bir anda da yok oldu da gitti
tek gerçek ise
benim yalnýzca bir kurban olarak seçilmiþ olduðum
çam ve toprak kokulu yerlerde aradým hakkýmý
gök yüzüne doðru uzanan ellerimle
elbet bir gün ben ölüp de gideceðim
tüm vebalimi de onun o kirli boynuna býrakarak
iþlediði ve iþeyeceði tüm abes cürümlerini
tek tek sayacaðým gök yüzünden
ve kývrým kývrým kývranýþlarýný
elbette ki gözümün ucuna takýlacaksýn
insanlýk adýna da üzülerek seyredeceðim
ben ecelle kefen kuþanmýþken
oysaki sen
bin bir piþmanlýk içinde cürümlerini kuþanacaksýn…
AZAP...(Kadri Atmaca) 22.09.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.