Oysa ben güneşi doğurdum kendimi yakmak ićin

Sorma dostum
Ben yaþamýn kýyýsýnda donkisot olabildim
Pervasýzca dönen kanatlarýn
Uðultusunu sindirdim ruhuma...
Derin bir yara aldým
Vuruþma sonunda.

Yatýrdým kulak zarýmý ameliyat masasýna
Yüreðim...!
Hissetme kalaný
çok acý çekeceksin...
Donuk bir þehrin dýramasýnda
Sarmaladým kendimi incir yapraðýna
Gözlerim alýkoyma beni
nar çiçeðimden
Kibriklerim yine inçineçek.

Oysa dairelerin pençeresiz odalarýnda
Gün ýþýðý aradým
günler boyu...

Þair aþýk olur
Þiir yazar zannederdim
ben güneþi doðurdum
Kendimi yakmak için...
Ben kutsal bir hediyenin denizinde boðuldum
Aþký tatmak, ölümü unutmak için..
Sosyal Medyada Paylaşın: