Keder
Dibine kadar battým kederin
Bir saða bir sola çýrpýnýp duruyorum
Kader ki ne kurtuluþum
Ne kurtulmaya ümidim kalmýþ
Sarmýþ etrafýmý kara bulutlar
Gecelerim zifiri gecelerim karanlik
Odamda duvar dibine çökmüþüm
Iki elimin arasýnda baþým
Düþüncelerim karýþýk karmakarýþýk
Ben benden kesmiþim her birseyi
Ne amacým kalmýþ ne hýrsým ne hevesim
Yürüdüðüm yollar meçhul ben mecnun
Leyla ise hiç olmadi
Hayat sen öyle zalimsin ki
Bir güldürsen bin aðlatirsin
Dert deryasýnda boðdukca boðarsýn
Bahtýmýn ne suçu var diye sorar dururum
Kendime
Hep mi kader suclu...
Biz hiç haketmedik mi
Hiç bitmeyecek bir efkarin yine zirvesindeyim
Bu gece hiç bitmeyecek sanki
Uykularim haram rüyalarým kayýp
Üþüyor yüreðim saraným yok
Kendim konuþur kendim dinlerim
Iki bardak çay koyar
Biri kendime biri yitip giden ömrume
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.