Köþeye saklanmýþ küçük aþklardýk biz hep ayný köþede buluþur ayrý þarkýyý söylerdik sen beni dinlerdin bende seni bazen aþkýmýza sobe yapardýk sanki birdaha görümeyeceðimizi bilirmiþ gibi o ebelemeçte ebe hep ben olurdum dokunman hoþuma giderdi bense sana bir daha hiç dokunamýycakmýþ gibi istop çer çöp te renklerim sendin benim siyah hariç o rengi gittiðin gün tanýdým þimdi büyüdük bak þarkýlarda bitti þimdi ben artýk söylemiyor yazýyorum beklide birini sen dinlersin diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
ragıp aktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.