ŞEHİTLER ÖLMEZ

Asi kenarýnda
….boynu bükük
….gözü yaþlý bir çocuk
….aðlýyordu
bükülmüþtü dizleri
kapanmýþtý dizler topraða…
aðlýyordu.
Kýrýk aynanýn þavký
Güneþ hýrçýnlýðýyla yakýyordu tepeden.
Baþý büyümüþtü…
Gözleri küçülmüþ.
Asi’nin kenarýnda bir çocuk
…..Suluyordu Asi’yi…
Toprak kuruydu…
Bekliyordu…
Göðsünde güller açan
Babasýný bekliyordu.
Toprakla öpüþen dudaklar
………..kan kýrmýzýsý ile bezenmiþti…


Asi kenarýnda
….boynu bükük
….gözü yaþlý bir çocuk...
….aðlýyordu
Aðlýyordu ejderhanýn boynuna dolandýðý
þu anda
Kendi kendine…
Sýzým sýzým sýzlýyordu yüreði….
Babasýz kalýþýna…

Þýrnak’ta výzýldayan
Výzýldadýkça sýzlatan
Soðukluðu ateþe dönmüþ
Bir çekirdek….
Kuþ gibi hafifletmiþti
….kanatlanýp
….suskunluðuna boðmuþtu sessizce…
Düþerken görmüþtü Asi kenarýndaki çocuðu.
…….bilmiþti babasýz kaldýðýný…
Babasý…
Adý þehit…
Bilmiþti asi kenarýndaki çocuðu…
Bilmiþti týrnaklarý
…….geçtiðinde yüreðine….
Yanmýþtý caný
Sabahýn sessizliðinde kýyamet koparken…

Asi kenarýnda
Bir çocuk baktý gökyüzüne
Sýkýldý yumruklarý
…..zayýf bedene inat
Kýsýktý sesi
Kýsýlmýþtý kan rengi gözleri
Gürlemek istedi
…….aslan gibi
…..yapamadý….
Boðuldu sessizliðin sesliliðine.
“baba” diyebildi….
Baba!!!!
Yankýlandý Antakya’nýn köhne yapýsýnda…
Asi titredi can havliyle…
Kýsýk sese can verdi…
Baba!!!
Daha dün “geliyorum
……………Dememiþ miydi?
Vermemiþ miydi söz?
Yalan söylemezdin sen
Baba!!!!
Hani yalan söylemezdin….
…

Asi’nin kenarýnda
…bir çocuk
…..
yýkýlmýþtý
yýðýlmýþtý yere…

Asi asi akmýyordu
Asi sesine boðulmuþtu
Küçük çocuðun
Baba!!!
Deyiþinde……
……………………………………………………
Titreyen gönüllerin
sesiydi bu Asi’nin asiliðinde..
Çocuklar
…………………………….aðlýyordu
Analar
…………………………….aðlýyordu
Babalar
………………………………aðlýyordu…
Aðlýyordu
………………………Asi’nin kenarýnda gönüller…
Asi aðlýyordu…

Bir çocuk aðlamýyordu þimdi…
Upuzun uzanmýþtý Asi’nin kýyýsýnda…
Antakya’da bir yel esiyordu
….öpercesine…
Bütün Antakya
Asi
Dað
Taþ
Haykýrýyordu
“Þehitler ölmez
Vatan bölünmez”
Asi de çaðlýyordu
Akýyordu tersine
Kaderine aðlýyordu…
Kederine aðlýyordu…
Asi’nin kenarýnda
- binlerce omuzda-
Bir can gidiyordu…
“Allah u ekber…
Allah u ekber
La ilahe illallah….

Asi’nin kenarýnda…
………. Bir çocuk
doðruldu
baktý yükseliþine göðe
….binlerce bedenin…
Büyüdü gözleri
….büyüdü yürek kadar…
Baba!!!
Karýþtý
kayboldu
küçüldükçe büyüdü… þimdi bir tek yürek haykýrýyordu
binlerce yürekten güçlü…
Asi kenarýnda bir çocuk
Dimdik
“Þehitler ölmez
Vatan bölünmez….”




Sosyal Medyada Paylaşın: