En son ne vakit muhabbet etmiþtim... Hatýrlayamadým þimdi.
Tanýþýnca bal arýsý olduðunu öðrendim.
Kozamý örmem yakýnmýþ, Ve bu yüzdenmiþ sürekli aç hissetmem. Belli ki benim gibi daha çok týrtýl görmüþ.
Uyku çöktü üzerime birden, Birden sebebini bilmediðim Ama yapma gereði duyduðum bir þey oldu. Bir dürtü, bir güdü Bir yetenek belkide. Koza dediði bir uðraþ. Niye? Neden? Derken, Bal arýsý yakýnda tekrar görüþeceðimizi Fakat kendimi tanýyamacaðýmý söylemekle Ne demek istedi?
Ýçimdeki dürtüyü engel olamýyor, Ördükçe kapanýyor, Kapandýkça aðýrlaþýyordum. Ne kadar sürdü bilmiyorum, Hatýrladýðým tek þey uykumun olduðuydu.
Uyanmýþlýktan hemen önce Çatýr çatýr diye bir ses, kozamýn ince kabuðu çatlýyordu.
Islanmýþ ve buruþmuþ kanatlarým Sabahýn ilk ýþýklarýyla canlanmaktaydý, Iþýða daha bir duyarlýydý gözlerim ve ilk kanat çýrpýþlarým zayýftý benim.
Ne de güzelmiþ kanatlarým Rengarenk, bahar gibi. Ne kadar zarifmiþ endamým, Hem uyumlu hem ahenkli. Bal arýsý haklýymýþ, Ben ne kadar da güzel bir þeye dönüþmüþüm. Benden daha güzeli var mý ki bu dünyada...
Çiçek kokularý cezbetti beni, Kendini çeken bir koku... Kokusu böyleyse tadý nasýldýr acaba? Ya ben yine mi acýktým yoksa...
Bu esnada bal arýsý selam vererek geliyor. Diyor: "Biz hiç tanýþ olduk mu?" Benim ya bal arýsý, o týrtýl diyesim geliyor. Vazgeçiyorum demekten. Nedenini tam bilmiyorum fakat Bir yabancý gibi durmayý tercih ediyorum.
"Hayýr, sizi ilk defa görüyorum, ben Ra’na, çok güzel bir kelebeðiyim... Peki ya siz kim oluyorsunuz?"
Diyor: "Bana Seyyah derler, çünkü gezgin bir bal arýsýyým. Ýsterseniz gelin birlikte o çiçek bu çiçek gezip bal, öz toplayalým. Hem belki dost bile olabiliriz." ...
Bal arýsý, hoþ görülü, mütevazi ayný zamanda yardým severdi de. Doðayý gezdik, her çiçeðin hoþ kokusunu aldanmamý, bazýlarýnýn tehlikeli olduðunu, Bana zarar verebileceðini, Yine bana tanýtarak gösterdi.
Ona yapmýþ olduðum kabalýðý farkettiðimde kendimden utanmaya baþladým. Anladým, doðada var olan her varlýðýn, var olma amacý olduðunu.
Zaman su gibi akýp geçti.. Sevgi, sevgiyi doyurdu Aza kanaat ettik, çoðu bulduk.
Bu kýsacýk ömrümüzde, Dün tanýþ olduk, bugün buradayýz, Ya yarýn... Bugümüzü dünden bilip Yarýn için Hak dedik.
Rüzgâr bizi alýp savurdu, bir güle vardýrdý. Gülden de nasibini alanlardan olduk.
Teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.