YOLA ÇIKINCA

Gün olup devranda, yola çýkýnca
Güneþ’in batarken, okþar yüzümü
Gör uzak diyarda, yüze bakýnca
Rüzðarlar yalasýn, toprak yüzümü

Ilgýt ýlgýt akar, þu dertli pýnar
Baþýmda yükselir, bir ulu çýnar
Bana bakan herkes, delimi sanar
Güneþler ýsýtsýn, toprak yüzümü

Beden ölür canlar, sonsuza uçar
Bir gariptir insan, kalýnca naçar
Mezarým üstünde, serpilen otlar
Yaðmurlar ýslatsýn, toprak yüzümü

Baþ yastýðým olsun, þu hece taþým
Sormayýn dostlarým, belada baþým
Dolu dolu akar, gözümden yaþým
Dolunaylar görsün, toprak yüzümü

Kar boran yaðmurlar, yaðar delice
Kopar bir fýrtýna, gök delinince
Kopacak kýyamet, zaman gelince
Yaðan karlar örtsün, toprak yüzümü

Kul Seyyah delidir, biraz divane
Yürür göçüm bir gün, varýr ahret’e
Nasip olur yolum, düþer kevser’e
Kevser suyu yusun, toprak yüzümü..

Tahsin Þahin (Kul Seyyah)


Sosyal Medyada Paylaşın: