Vuslat
Ey bülbül neden inlersin yaban ellerde,
Dara mý düþtün yoksa gönül pencerende,
Varsa hakkýn yiyen Dünya denen alemde
Benim bu yeryüzünde bir ah-u zarým var.
*
Kaybeden ben oldum diye asla üzülme,
Arkana bakýp sakýn ha! Utanca düþme,
Maðrur ol, dik dur, kat’a baþýn öne eðme,
Hakkýn bahþettiði þan ve þeref sende var.
*
Yel gibi esti geçti bir çýrpýda ömrün,
Kimlere paye verdirdin iyi bir düþün,
Zahmet çeken sen, övgü ise baþkasýnýn
Mahþer yerinde dürülecek hesabýn var.
*
Günde beþ vakid eda eylesen ne yazar?
Kul hakkýný yedin, sevabýný kim tutar?
Þimdi baharý yaþarsýn, bir de kýþý var.
Diyesin Azrail’e, kula bir borcum var.
*
Ser verdik, sýrrýmýzý hiç ayan ettik mi?
Dost bildik, meclisi tarumar eyledik mi?
Üryan geldik, üryan gitmesini bilmem mi?
Unutmayasýn! Sýratta helalliðim var.
*
Allah razý gelir de, kula hiç sordun mu?
Kul hakký yiyenin kursaðýnda durur mu?
Merhamet eden ile hiç eþ tutulur mu?
Unutma! Musalla da bir çift kelamým var.
*
Ýstiðfar edeyim deme hiç boþtan yere,
Kýrk bin kere tevbe etsen hepsi nafile,
Yaptýklarýn iþlidir amel defterinde,
Mahþerde alýnacak bir helalliðim var.
*
Dumani’nin vuslata eriþmektir derdi
Kimseye yoktur hiçbir surette garezi
Kul hakkýn yiyen gün gelir çeker hesabý
Unutma! Alacaðýn bir helalliðin var.
Hasan Taþcý (Dumani)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.