GÖKÇEBAYIR KÖYÜNDE BİR KIZ SEVDİM

Tam da dut mevsimiydi ona rastladýðýmda
Üstelik Ýki çeþit dut veren ayný aðaç altýnda

Çok güzel okumuþtu sabah ezanýný yine
Köydeki güzel sesli sevilen o genç hoca

Bahçe duvarýna dayamýþtý sýrtýný cami duvarý da
Bir gün önce gitmiþtim tanýþmaya
Elimde gülsuyu kolonyasýyla

Bir kaç parça çamaþýr yýkayýp asmýþtým
isli tandýrýn üstüne baðladýðým iplere

Bahçeyi sulamýþ dutun altýna attýðým masaya
Getirmiþtim demli çayýmý ve birkaç da kahvaltýlýk

Karþýlýklý iki sandalye koydum kýzýmla bana
Az sonra uyanýp bir þeyler atýþtýrýp
Gidecekti Adada ki tezgahýnýn baþýna

Çayýmýn ikinci yudumunda kalbim durmuþtu sanki
Kýzýmýn oturmasý gereken iskemlede

Bambaþka bir genç kýz oturuyordu karþýmda
Yaprak yeþili gözlerini dakikalarca ayýrmadý gözlerimden
Bin bir anlam taþýyan bu bakýþlara vuruldum delicesine ben

Gelmesini istedim benimle
Gelmedi gelemedi
Ailesi arkadaþlarý ve doðup büyüdüðü köyünden
Ayrýlabilmesi olasý deðildi....



Sosyal Medyada Paylaşın: