Eylül de Hüzün Sisi

Bir hüzün sisi çökmüþ geceye
Gelen bu melankolik Eylül’le
Aðaçlar küskün geçmiþ güzel günlere …
Dökülüyor sararmýþ yapraklar
Tek tek hüzünle Eylül’e
Kütüphane olmuþ yapraklar
Ormanlar içinde!
Kurumuþ gönül aðaçlarý bu mevsimde
Bilmem ki, neye benzer
Mevsim savaþ açmýþ kendine
Vurgun yemiþ saçlarýma benzer
Söylemediðim sözler kalýr geriye
Hüzünle içimde …
Bir hüzün sisi çökmüþ geceye …
Hani o muhteþem mehtap ve yýldýzlar nerede
Daha bu gün Onu Eylül’ün
Ýçim dolu dize dize hüzün
Düþündeyim yine her günki gibi
Bardak boþalmýþ, doldurup getirsene!
Bir sýzý çöker içime
Uykusuz geceler de …
Seni düþünürüm, tapulu senet gibi
Hükmettiðin yüreðimle!
Aðýr aðýr geçiyorum;
Yorgunluk çökmüþ üzerime
Bir mevsim ölüyor acýlarla gözlerimde
Adý Eylül söyler kendi þarkýsýný
Bülbül diliyle …
Ýþvene kapýldýðým rüyasýz gecelerde
Gece mi karanlýk, yoksa yüreðim mi?
Aslýmý kayýp ettiðim bu mevsimde
Bir hüzün sisi çökmüþ geceye
Gözlerim buðulanýr senin büyünle
Ýksirini içerim ölümüne …
Yapraklara benzer ömrüm,
Çürür giderim her gün biraz daha acý içinde
Düþüp geliyorum iþte peþine
Sür ellerimi o nurlu yüzüne
Bereket olsun gözlerimizden akan
Yaðmur niyetine …
Bir hüzün sisi çökmüþ geceye
Yüreðim ise gümbürder Eylül hüzünüyle
Döner giderim, girdabýnda ömrün
Gözlerini seyrede seyrede …

Hasan Hüseyin Arslan - 10.09.2021
Sosyal Medyada Paylaşın: