Ölüm, ölene ölüm kalana yalnýzlýk ölen de yalnýz, kalan da geçmiþi taþýmak kalýr geride kalana iki zaman arasýnda sýkýþmýþlýk solunda geçmiþin prangalarý saðýnda geleceðin hançerleri geçmiþte güven gelecekte korku, endiþe, ümit... yalnýzlýkta ben, ellerin baðlý olduðu vakitlerde herkesin seyrettiði palyaço gibiyim daðýnýk ve renkli yine benle ben baþbaþa göz ve kaþ elvedanýn sancýsýnda aðrýyan baþ tekrarlayan ayný zaman akýp giden hayaller ahh zaman.... ah bu zaman üzerinde yeminlerin kudreti görünmez zaman içimde oturmuþ bekleyen kimsesiz ben ahh... ölüm, ölene ölüm kalana yalnýzlýk ölen de yalnýz kalan da.
(Alýþýlmasý zor zamandýr Nazýmdan sonrasý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.