KİME DEĞER VERSEM

Kime deðer versem, gelir üstüme
Uðursuz sözünü, sokar gözüme
Hep üzerler beni, çok sevdiklerim
Har ateþ yakar da, koyar gönlüme!

Ne yapmak isterler, bilemem nedir?
Hatýrýn sayarým, saymak güzeldir
Kendimden saydýðým, beni üzendir
Hem acý, hem hasret, koyar gönlüme!

Zormu geldi sana, bize katlanmak?
Deðil amacýmýz, varýp otlanmak
Gönlündeki neydi, neden þartlanmak?
Olmaz muhabbetin, dolmaz gönlüme!

Mutlu ol dünyada, yüzün hep gülsün
Sevgiye þefkate, o gönlün doysun
Aldýrma sen gönül, yarýn da yoksun
Hem keder hem acý, koyar gönlüme!

Küsmedim inanki, kimseye küsmem
Çaðýrsan da gayrý, varýp gelemem
Paslanmýþ teneke, deðer veremem
Altýn sandým demir, koyar önüme!

Üzüldü bu gönlüm, kýrdýlar yine
Habersiz bir anda, vurdular niye?
Bir sözüm yok benim, demem kimseye
Üzgünüm kederi, koydun gönlüme!

Uzak daðlar gibi, havada baþýn
Neden bize eðik, dik duran kaþýn?
Ýstemem ekmeðin, yiyemem aþýn
Bir kahve istesem, koyma önüme

Uzaktan uzaða, kaçak güreþir
Yad yabanla sýrdaþ, gezer dolaþýr
Hiç bir suçum yokken, neden bulaþýr?
Hem kýrar, hem derdi, koyar gönlüme!

Az kaldý uzaða, düþecek cismim
Nufus kütüðünden, silinir ismim
Kahýr ettim size, duyulmaz sesim
Ýstemem çakýl taþ, koyar gönlüme!

Gün olur habersiz, giderim burdan
Ecel gelir göçer, beden dünyadan
Selam salsam gelmez, baþka diyardan
Hasretlik, piþmanlýk düþer gönlüme!

Kul Seyyah’ým üzgün, derdini söyler
Yaban olur bundan, gayrý gönüller
Say ki gönlüm kabe, yýkmaz sevenler
Bir kor bir de ateþ, koyar gönlüme!

Tahsin Þahin (Kul Seyyah)













Sosyal Medyada Paylaşın: