Bir güneþ daha düþüyordu bugün, Öyle ýpýlýktý ki damlalarý Hiç aklýma gelir miydi þu hüzün, Bilir miydim attýðý adýmlarý.
Ezip geçtiði yerde kaderlerim Üstümde ayaklarýnýn izi vardý. "Etme" desem, hükümsüzdü sözlerim Kaderde elbet hüzne de yer vardý.
Kýyýr kýyýr yollardan geldi biri Adý metanet, dikildi karþýma, Heybesinde güller; dikenli dallarý Yorgun yorgun iliþti can odama,
Güllerden bir dal býraktý hüznüme Ah, dikenlerinde tanýdým sabrý. Battý, çýktý, acýttý can özüme Metaneti de bildim sonralarý.
(Anlattýklarým) Dünde yok, hiçbir yerde yaþanmadý. Akýl baþa düþünce, öz Hakk dedi. Güneþle bir ebem kuþaðý çýktý. Tadýldý tüm hisler, sýrayla bilindi. Zamandan, mekândan ýrak bir yol çizildi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.