düşecek son kale
küfürle uyanýyor güne direncim
varmý gülüþler çiçeklenmiþ sardunyalarda
insan olmanýn sabrýný tüketmiþ direncim
neden bahsediyorsam halklardan ve þiirlerden
bana yasak bu þehir her sokaðýnda kaybolmak denetleniyor
bir karpuz yarýlýnca su baþýnda öyle gülüyorsun yarýnlara
tutkulu bir þarkýda soluyor kederden güllerim
yitirmiþim ekþi bir çaðla gibi anlamý yasaklý bir türkü gibi her acýnýn rölünde
gün solgun matemini kaçýrýyor benden bu akþamlar uykusuz bir rüya
her inanç bulmuþ yalanýný meçhül bir ölüm gibi arýyorum mahþeri
bir diken kadar yok yaþlanmanýn acýsýný unutturan iþkencesinde hülyalarýn
gök ayný gök eleðimsaðma çocuk düþlerinden sürülmüþ
tekrarlamak kadar basit öyküsünü menekþelerin
oysa göze almýþým kurþun yaðdýran bir sabýkalý gibi ölmeyi
acýya yakýþmayan bir kahkaha fýrlatýyor kadýnlar
gömüldüðüm gece özletiyor insan halini nasýl sevdalanmýþým güneþe
kalbimi çalan bir mahþer gibi ýslýðýna yakalanmýþým umudun
bu þehrin kaçaðýdýr zamaný sayýklayan yalnýzlýk
mezar taþým yazacak hikayemi hüznü bulacak topraðýmda çocuklar
nedim demirbaþ
22.01.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.