asla sonbahar değil

bu tükenmiþ sayhalar sararken solgun göðü
tablolardan yansýyan renkler viþne çürüðü

derin bir sessizliði dinleyen odalarda
bir damla gözyaþýna asýlý vedalarda

tabiatýn hatrýna seyrettiðim mavilik
saplanan mermilerle yüreðim delik deþik

görmekti ulvilikte sonbaharýn dansýný
þimdi tutuyor kimler vadilerin yasýný

sanki hayaletlerin kahkaha attýðý dem
korkuyla yaþamaksa ölümden kaçmak madem

bir kar aydýnlýðýnda beyaza bürünmüþ gök
çam aðacý kestane hüzünlü yapraklar dök

bu bozgun saatlerden denize kadar koþmak
dalgýnlýðýn romaný bir anlamsa yaþamak

bu utancý taþýmak yeryüzü cennetinde
unutmuþ kuþlar göçü hayatýn minnetinde

nedim demirbaþ
17 kasým salý 2020
Sosyal Medyada Paylaşın: