GÖZYAŞIMIN EMANETİ

Yok oluyor, son buluyor
Yoksunluk dolan kalp huzurla doluyor
Nöronlarda dolaþan sorunlar halloluyor
Boynumda tüm vücuduma yayýlan aðrýlar hafifliyor
Boþluða süzülmüþ, umuda sýkýca baðlanýr yüksek dozda
Sonsuzluða yürürüm bulutumla, fýsýldar hayatýn ta kendisi düþük sesle kulaðýma

Arýnan yüreðimin ortasýnda mesken tutar yalnýzlýk
Kaçýnmam, güz mevsiminin zor þartlarýnda elem yutar yakýlmýþ
Yazmaktan yorulmadým, havadan deðil manadan donuk suratým
Kamçýlanýrsýn müphemin peþinden koþtutursan, amansýz bir biçimde fýrtýnaya yakalanýrsýn
Zamanýmý darlayan vahametle yýllar yaþadým

Anlatýlmasý güç, saklanmasý pürüz bir mesele de buldum kendimi
Kazasý aðýr sonuçlar çýkaran günümün bütün detaylarýný incelerken vurulumuþa döner beynim
Bazen yirmi dört saat mesai harcar düþüncelerim
Üstüne üstlük üzerime gelir kaderin laneti
Hükümler büktü dünyevi emeli, mabedim kasvetli
Cürmümü mühürler diyetim, hakketi mi þahsiyetim?
Töhmet altýnda söylediklerim kurtulmak için deðil
Hakkým yenildiðinden derbederim

Þiddetle zihnime savlet eden vahþete yok mu rahmetin?
Vicdanýmda kýyametin dehþeti, duy artýk sesimi
Belki de ölümden önce son yakarýþým, nerde merhametin?
Güçsüzlükle mücadele ederken adaletsizlik gösterirsin, þüphe mi etmeliyim?
Ruhumla yemin ettim, gözyaþýmýn emanetiniyle kuvvetlenirim


Sosyal Medyada Paylaşın: