Tutsak yaðmurlar düþer bu kente Kýymetsizdir sensiz doðan her Güneþ Kül grisidir gökyüzü Mor kokar sensiz tüm çiçekler Düþbazdýr bu kentin geceleri Þafak vakti hayallerim çalýnýr koynumdan
Yoksundur ya sen Üþürüm hem de bir baþýmayýmdýr Öylesinedir nefes alýþ veriþlerim Korkularým þahididir bekleyiþimin Karanfil kokulu olsa da yalnýzlýðým Hasretimi hecelerime sýðdýrýrým
Mavi beyazdýr akasyalar Gün batýmlarý hasretin rengi Gözlerimde siyah beyaz resmin Yokluðunu giyinirim duyduðum her seste Varsýn ýslansýn yanaklarým derim Kahrýmý salarým þehrin tüm sokaklarýna
Vedalarým kayýpsýz Gönlüme düþen sevdam ayýpsýzdýr Kahýrlar yaðsa da bulutlardan Ýlk hevesimin tutkulusu Son sevgimin mahkumuyumdur
Mazeretime beyandýr yokluðun Senden sonra hep üþüdüm bu þehirde Biliyorum yine ses çýkmayacak senden Biliyorum sen yine gelmeyeceksin Azalttým vuslat dualarýmý Yakýnda kalemimi de kýracaðým…
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.