ÖZGÜR OLMAK

ÖZGÜR OLMAK
Yusuf Yýlmaz
Avare bir kuþ gibiyim
Baþýmda bekarlarýn göremediði
Altýndan bir tac var,
Özgürlük meþalesi.
Ne düþüncenin yorgunlugu
Ne aclýk hissi
Ne gelecek kaygusu
Ne zaman
Korkutamaz beni.

Þu esen serin rüzgarlarýn getirdiði
Oksijeni alýp kanatlanmalýyým
Kadýköy"den Üsküdar"a doðru...

Çile çekiyoruz diye hayýflanýyoruz güya.
Þu kurumuþ yaprak kadar bile olamadik.
Bir çýnarýn kökunden emdi sütünü
Taptaze bir tomurcukken henüz
Ne firtýnalar ne kasýrgalar gördü.
Yagmur yaðdý ýslandý,
Kar yagdý üþüdü,
Kýzgýn güneþlerde kavruldu,
Yandým, demedi.
Baharýn bir kelebek konsa ustüne
Ne kadar mutlu olurdu bir bilsen.
Yeþillendi sonra yavaþ yavaþ solmaya baþladý
Ah! Eylül eylül eylül!
Sapsarý,
Güneþin altin renkli ýþýklarý
Derken,
Aylarca derdini çeken dalýndan
Ha koptu ha kopacak.
Býrakmak, bu ulu cinardan ayrilmak
çok zor olsa gerek

Ah!
Bir serin yel,
Avutarak alsa,
Serse beni yere,
Kundakdaki bebekler gibi.

Ýnsan bu insan
Muhteþem varlýk.
Aklýna kaina sýðdýran,
His dunyasýna girip
Duygularý süsleyen,
Acýlarla çýglýk çýglýða kuçaklaþan...
Sonrada sararýp kuruyan bir yaprak gibi
Toprakta kaybolup giden
Muhteþem varlik...



Sosyal Medyada Paylaşın: