hey! sen.. evet ya sen hala orada mýsýn çoktan gittin, bittin sanýyordum malum, kumdan kaleler, kaðýttan gemiler, horozdan þekerler, cam mavisi misketler bitti, gitti sevmiyor artýk kimse eskisi gibi kimse artýk inan kimse deðil kanma, inanma artýk sende gökkuþaðýna uçurtma deðmemiþ yalanlara
hey! sen.. evet ya sende sobe olmalýsýn. hani, o çilli mi çilli, saçý iki yandan örgülü gölgesini yutmuþ saklanamayan saklambaçýmda nereden çýktýnýz böyle unutalý güz yýllar geçmiþken sizi aramýyor artýk kimse eskisi gibi kimse artýk inan kimse deðil yüzünüz ne kadar da duru, temiz o kadar siz, o kadar maskesizsiniz ki
hey! siz. ben artýk inanýn ben deðilim yürüyemeyecek kadar yorgun, bir damla suda boðulacak kadar kumum kuzgunum olmadý hiç olamadý taklasýnda güvercinim uykusu bölünmüþ yarasa gibiyim çekin güneþinizi sizde iliþmeyin ey tanrým... bir ucundan da sen tutsaydýn mukayyet olsaydýn ya aklýmýn…
. . . //
ilhanaþýcýaðustosikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.