Sen

Tepeden týrnaða ’Sen’ iken
sensizliðe mahkûm olmak
sevgimin bedeli...

(Zamanýn çýkrýðýnda eðirdiðim
ve ilmek ilmek ördüðüm hayatýmda
benden ’Seni’ çýkarýnca geriye kalan
kimsesizliðim
sessizliðim
sensiz eksiðim...)

Tamamlanmak
tam anlamak
ve
sevginle hemhal olmaktý oysa dileðim...

Bugünün iþi deðil
bu kolay bir iþ deðil
bu devrin sevdasý deðil yaþadýðýmýz
anladým
öðrendim
kabullendim...

Ben
sana doðru yürürken
koþarken
ve hatta
bir kuþ gibi
sevdalý sevdalý uçarken
umutla
aþkla
sabýrla yürürken sana doðru
telaþlarýnda tökezleyip
engellerine takýlýp düþüp
kan revan yara bere içinde kaldý dizlerim
sýzýsýný ciðerimde hissederim...

Anladým!
Kavuþmak bugünün iþi deðil
Bu dünya bize göre deðil
anladým...

Kavuþmak dediðin de
iki bedenin yan yana olmasý
iki damla gözyaþý deðil!
Gözlerinin yeþiline
dört mevsimi sýðdýrmak demek kavuþmak
ilkbahar ýþýltýsýný görmek derinliðinde yeþilinin...

Susmak
Sessizce sevmek
Ve sýnýrsýzca beklemek
Ve dahi hep umut etmek...

Tepeden týrnaða ’Sen’ iken
sensizliðin mahkumiyetinde
umudumu kelepçeleyip yollarýna
kulaðým adýmlarýnýn sesinde
sessizce ve kimsesizce...




Sosyal Medyada Paylaşın: