üzgün bir biçimle batarken
ufkumuzdaki güneþ
inanýn ki
çok mu çokta irkiliyorum
ödüm kopmakta her an
ya bir daha
gerisin geri dönüp de gelmezse
sýzým sýzýmda sýzlýyor
içimdeki en fazla burulan yer
ya mazlumlarýn
gökyüzünde gezinen feryatlarý
tam vaktidir
taþ oluþta da tepemize yaðmasý
bu hayasýzlýk içinde
yaðmurun hasreti ile yanarken
kayýþta da ciðerlerimize
sirayet etmedi mi yangýn
düþ kýrýklýðýndayým
bu vurdumduymazlýk karþýsýnda
boynu bükük bir çiçeði sularken
gözlerim
insansýzlýðýn acýsýyla debelleþiyor
inan
ki
geleceðimize
set çekerken densizlik
kýpraþamýyor
hoyratça gömdüðümüz deðerler
bana ne
edepsizliðinin içinde boðuluyoruz
hiçbir olgu
neden gerçek deðil
çözümsüzlüðe odaklý karanlýklar
ruhumda da
kupkuru bir isyan çaðlayýp duruyor
özler bunalýmlý
gözlerde de sicim gibi yaþlar
yüreðim bile dikenli bir çýrpý gibi
her yürekte bin bir hüzün var
geleceðimiz dediklerimiz
oynayýp da gülseler ne ki
bu yeni yetmeler
dört duvar arasý kafeslerinde
hangi ufka doðru
umutla kanat çýrpabilecekler
korkarým
bizden tez telef olup da gidecekler….
AZAP...(Kadri Atmaca) 21.08.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.