Hep bir gidiş

Yine bi sevgi
Yine bi harabe
Yine umasýz bir gidiþ
Hayat niye hikayelerdeki gibi mutlu son deðil?
Okuduðum her hece, her harf, her cümle
Menekþe kokarken ...
Hayat ta hep bi hüzün, hep bi gidiþ, hep bi mâtem kokuyor .
Üstelik üst üste ve erken.
Ne gidiþlere bi mânâ ,
Ne yýkýlan hayatlara bi çâra,
Baþýndan geçen sevgiler zaten hüzün ve yara.
Baþa çýkamýyorum artýk !
Aðlardým eskiden ama þimdi duygusuz bir batik.
Beni görsen sanki gattar bir yaratýk.
Sevginin yükü yok omuzlarýmda,
Üstelenmiyorum aðrý yapýyor ovuzlarýmda.
Giden gidiyor kalan zaten yanýmda,
Gidenlere üzülmüyorum desem,
Koca bir yalan giden de hep aklimda.
Tek gayem dik durmaya calýþmak,
Üzülsem dahi kimseye çaktýrmamak.
Görünüþümün altýnda koca bir çakmak,
Sanki benzin serpiyorum, her bir dertte,
Her gidiþ yakýyor içimi yanýyor yine yýðýnak,
Anýz yandý küçük karýnca
Ah ah yandý yine dertten sýðýnak.

Bazen hayata baþtan baþlamak gerekmez
Her vefasýzdan gidiþe veda gerekmez




Sosyal Medyada Paylaşın: