Düşümün serdarı

Yine buldu bizi yas rüzgarý,
Geçen sel deðil rutubet duvarý.
Kalbi çürüten yel deðil ki,
Yolsuz kalmýþ aþk bulvarý.

Huysuz çoçuk gibi çýrpýnýyor,
Sinmiþ kendine düþümün serdarý.
Hani, nerde kaldý gönül kuþu,
Nerde kaldý suskun dildarý.

Ýzi silindi , kimsesi kalmadý.
Yetim hakký , kimsesiz malý.
Kefen bile dikiþsiz devlet malý.
Haktan geldi ya Hakka harcanmalý.

Hepimizin gideceði yer ,
Son, soðuk mermer taþlarý .
Yünsüz yorgansýz yer altý mezarý,
Kime gideceðiz unutmamalý!

Sosyal Medyada Paylaşın: