ZAMPARA

Saçlarýna ak düþmüþ, kendi dedem yaþýnda.
Elinde telefonu bekler köþe baþýnda.
Utanmaz, sýkýlmazki birde aþk telaþýnda.
Garipler evde açlar, cepte yok kuruþ para.
Aypon on iki ile gezer tozar zampara.

Üç kuruþ para gördün, insanlýðý unuttun.
Ýçindeki ahlaký saygýsýzca uyuttun.
Hak yolunu býraktýn, þeytan ile yol tuttun.
Elindeki zarlarýn, hep gelmezki dubara.
Halkýn önüne geçmiþ gezer tozar zampara

"Ar damarý çatlamýþ", edep yoktur uslanmaz.
Arkadaþ olacakmýþ, torunundan utanmaz.
Ecelin treni var, bu dünya sanada kalmaz.
Ev senin deðil sanki, un koymasýn ambara.
Haya perdesi yýrtýk, gezer tozar zampara.

Yatlardan para saçmak, günaha düþmüþ þektir.
Sana güzel bir ödül gökten gelen þimþektir.
"Altýn semer vursalar, eþek yine eþektir".
Ýki koyun verseler, çýkamazsýn daðlara.
Oysa bar, pavyon demez, gezer tozar zampara.

Herkes ayný fikirde, Dadaþým’la mutabýk.
Terbiye yarýþýnda, sona kaldý müsabýk.
Pompei toplumundan geriye kalan sabýk.
Yüzünde nur kalmamýþ, bir baksana kapkara.
Utanmadan en önde, gezer tozar zampara.
16.08.2021 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın: