KÖYDE BİR EVİMİZ VAR

KÖYDE BÝR EVÝMÝZ VAR

Ben Artvin, Þavþatlýyým, meydancýktan.
Ankara ya göçmüþ babam yokluktan.
Çalýþmýþ, okutmuþ bizi þimdi emekli.
Benim babam güçlü ve aslan yürekli.

Kolay deðil çünkü buradan ayrýlmak.
Býrakýp gitmek baba yadigârýný unutmak.
Þimdi ne kadar övünse az yaptýklarýyla.
Çünkü baba yadigarý dimdik ayakta.

Köyde bir evimiz var, evimiz tahtadan,
Üç katlý, altý ahýr, üstleri oda, çatýsý sacdan,
Ön cephesi köye bakýyor arkasý orman.
Öyle güzel görünüyor ki karþý yamaçtan.

Her sene geldiðimde ayný duruyor.
Ne eskiyor, ne çürüyor, ne bozuluyor.
Bakýmýný çünkü babam yapýyor.
Her geldiðimde odam hazýr duruyor.

Bu sene de geldim, gördüm, gideceðim.
Annemin cadisini yine özleyeceðim.
Seneye de gelmek nasip olur mu bilmem.
Ayný heyecanla gelmeyi bekleyeceðim.

Sosyal Medyada Paylaşın: