Kötülük yaþarken gürbüz çaðýný,
Haraminin, çamur atma zamaný.
Karga yurt edinmiþ gülün, baðýný,
Servetlere servet katma zamaný.
Kavgadan kaçaný, minnetle anma,
Ezeli düþmaný kadim dost sanma,
Herkesi, herþeyi ölç, tart usanma,
Bu zaman deðildir, yatma zamaný.
Dil baþka anlatýr hâl baþka söyler,
Hakký savunanlar, güçlüyü yeðler,
Nefsinin adamý; aðalar, beyler,
Ölmeden hayatta yitme zamaný.
Namussuz, namuslu diye övülür:
Doðrular þehirde, köyde kovulur,
Sabah, öðle, akþam ayrý sövülür,
Az kalmýþ vefanýn bitme zamaný.
Budun baþsýz sürü çobansýz kaldý,
Açlar bayramýnýn borusu çaldý,
En çok mutlu olan yaþlý çakaldý,
Kutlarýn kuzuyu gütme zamaný.
Daðlardan güvenli deðil, hiçbir ev,
Karanlýk basacak, tül tül onu sev,
Adamlar çok küçük gölgeleri dev,
Dünyada güneþin batma zamaný.
Özcan ÝÞLER
14 Aðustos 2021 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.