Sığınılacak liman

Sýðýnýlacak liman
Sokaðýmýzda çocuk sesleri vardý
Babam iþten döner
Annem yemek yapar
Biz oyundan yorulunca evi daðýtýrdýk.
Annem ve ablam toplardý
Biz tekrar daðýtan kadar...

Bir gün sokaklarýmýz oyun oynanmayacak kadar enkaz ve kan doldu.
Babam telaþla geldi eve akþam
Gidelim dedi tüm çaresizliðiyle
Nereye diye sordu annem
Sýðýnýlacak bir liman olsun yeter diye cevapladý babam...
O gece evimize düþtü bombalar
Ablam altýnda kaldý enkazýn
Hiçbirþeysiz kalmak neymiþ gördüm babamda
Çýðlýk atarken sesi kýsýldý annemin
Günlerce yürüdük
Liman demiþti babam
Deniz görecektik.
Yolda binlerce insan yanýnda çocuklarýyla yürüyordu
Galiba onlarda o limana gidiyor...
Baba dedim
Bu liman çok mu büyük?
Oðlum dedi
O liman her yaralý kuþ için bir kovuk saklar içinde
Her birimizi kucaklayacak bir yürek...
Yolda az yýldýzlý birileri karnýmýzý doyurdu
Oyuncak verdiler bana
Ablalar anneme birþeyler sordu
Ýstemem dedi annem
Babam hala kýzým diye inliyordu
Sýnýr denilen yere geldik.
Kocaman bir ay yýldýz
Ýþte dedi babam her kuþa kovuk
Her çaresize umut
Türkiye!
Yorgunluðu gitti babamýn.
Çünkü ben bombalarýn altýnda kalmayacak
Sokakta oynayacaktým.
Oyuncaklarým olacaktý yeniden
Babamý ucuza çalýþtýrmýþlar
Anneme kötü gözle bakmýþlar
Bunlar bu limanýn yaramaz çocuklarý dedi babam.
Bu bayrak bizimde bayraðýmýz...

Dün gece baþýmý yardýlar
Babamý dövdüler
Annemi sürüklediler
Baðýrdýlar sürekli
Herhalde çok kýzmýþlar bize
Bilmiyorum ne yaptýk onlara
Baþýmda hala kan
Caným çok acýyor
Babam yine o çaresiz suskunlukta
Baba dedim liman?
Bundan sonrasý ablanýn yaný dedi bana...
Ben ölmek istemiyorum oysa
Ablam buraya gelsin
Yaralarýmý silsin
Bizi ne orada ne burada kimse dövmesin
Bu liman bizi dalgalara terketmesin...
Mehmet Berat
Sosyal Medyada Paylaşın: