Kurt Gözlüm Yoksun !...

kalkýp gideyim karanlýk þehirden
yaðmursuz güzlere saklý kalan
çýnar gölgelerine düþmüyor sevdalar
þekerparem gitmiþ,tükenmez sancýlardayým...


kuþlar göçmenliðini unutmuþ
yuvalarýna baktýkça hüzünler süzülür
yok aðaçlarýn baharýmsý yapraklarý
çiçekler renklerine küsmüþ bu þehirde...



savrulup gitmiþ düþlerimdeki sen
ararým sokaklara býraktýðýn izlerde seni
aðlatma beni, karlara belenmiþ yüreðim acýr
gel diyorum, çýk unutulmuþluklarýmda karþýma...


virane olmuþ gezdiðim,dolaþtýðým mekanlar
vapurlarýn sirenleri korkutur beni
lodoslarýn vurgunlarýnda yorgun düþerim
ikindiye sinmiþ selalarda ölesim gelir...


kýrlangýçlarýn dikey uçuþlarýnda
keskin bakýþlarým maziye dalarken
kurt gözlerin maviliklerde vurur beni
alaca karanlýklarda sen diye kaybolur giderim...

Bahar Tülay Kýran
Sosyal Medyada Paylaşın: